...bara ég

30.8.2007 | 20:01

Tíminn fljótur að líða.

Var að fatta það að það eru 10 ár síðan við fluttum frá Grundarfirði til Kópavogs. Manni finnst eins og það hafi gerst í gær (eða næstum því). Á þessum tíu árum síðan við fluttum höfum við stigið menntaveginn, fjölgað um einn í fjölskyldunni og flutt einu sinni. Auðvitað veit maður að þetta er ekki merkilegt fyrir aðra en stórir hlutir í þessari fjölskyldu.

Þrátt fyrir að það sé kominn svona langur tími síðan við fluttum finnst manni alltaf jafn gaman að fá fréttir að "heiman". Ég hef haft það fyrir venju eftir að vikublaðið fór að vera á netinu að setjast niður og renna í gegnum blaðið. En ég er búin að sjá það að maður er nánast hættur að þekkja fólkið sem skrifar greinarnar, er á myndunum og klórar sér í hausnum þegar maður les hamingjuóskir með nýfædda einstaklinga. Þegar við förum vestur höfum við varla þekkt fólkið út á götu og tengdamamma fær oft spurninguna hverjir eru þetta? Eða hvaða barn er þetta? Kannski ekki skrítið þegar maður kemur svona sjaldan í gamla þorpið sitt og þegar maður kemur er maður nánast bara út í sveit og nýtur kyrrðarinnar. En þrátt fyrir það fer maður alltaf aftur og les blaðið því það er aldrei að vita hvenær maður þekkir einhvern í blaðinu .